Leiðbeiningar um val á gerð fyrir íbúðarhúsnæði
Val á loftflæði:
Í fyrsta lagi tengist val á loftmagni notkun svæðisins, þéttleika íbúa, byggingarbyggingu o.s.frv.
Útskýrðu nú aðeins með heimilisbúsetu til dæmis:
Reikningsaðferð 1:
Venjulegt íbúðarhúsnæði, innanhúss 85㎡, 3 manns.
| Búsetusvæði á mann - Fp | Loftbreytingar á klukkustund |
| Fp≤10㎡ | 0,7 |
| 10㎡ ＜Fp ≤20㎡ | 0,6 |
| 20㎡ ＜Fp ≤50㎡ | 0,5 |
| Fp > 50㎡ | 0,45 |
Vísað er til hönnunarreglugerðar fyrir hitun, loftræstingu og loftkælingu í byggingarhúsum (GB 50736-2012) til að reikna út ferskloftsmagn. Í forskriftinni er tilgreind lágmarksmagn ferskloftslagna (þ.e. „lágmarks“ kröfu sem verður að uppfylla). Samkvæmt töflunni hér að ofan má fjöldi loftskipta ekki vera minni en 0,5 sinnum/klst. Virkt loftræstisvæði hússins er 85㎡, hæðin er 3M. Lágmarks ferskloftsmagn er 85 × 2,85 (nettóhæð) × 0,5 = 121m³/klst. Við val á búnaði ætti einnig að bæta við lekamagni búnaðarins og loftslagsins og bæta 5%-10% við loftinntaks- og útblásturskerfið. Þess vegna ætti loftmagn búnaðarins ekki að vera minna en: 121 × (1+10%) = 133m³/klst. Fræðilega séð ætti að velja 150m³/klst til að uppfylla lágmarkskröfurnar.
Eitt sem vert er að hafa í huga er að þegar ráðlagt er að velja búnað fyrir heimili er loftskipti meira en 0,7 sinnum nauðsynleg; þá er loftrúmmál búnaðarins: 85 x 2,85 (nettóhæð) x 0,7 x 1,1 = 186,5 m³/klst. Samkvæmt núverandi búnaðargerð ætti að velja 200 m³/klst. ferskloftsbúnað fyrir heimilið! Stilla þarf pípur eftir loftrúmmáli.
